शंकर महाराज

अनाम्ताकोती ब्रम्हाम्दानायाका राजाधिराज योगिराज
श्री सदगुरु शंकर महाराजा

|| नमामि सदगुरु शाम्तम ||

" नित्य शुध्द्म निराभासं | निराकारं निराम्जनमा ||
नित्य बोधं चिदानाम्दम | तस्म्व्र्र्ये श्री गुरुवे नामा: " ||

श्री गणेशाय नामा: | श्री सरस्वत्यै नामा:| श्री गुरुभ्यो नामा:|
ओम नमोजी गजानना | बुद्धिदाता गजवदना || लंबोदरा मुशाका वाहना |
अश्तासिद्धिच्या दातारा ||१|| चतुर्भुर्र्जा रूपा मनोहर | किलाकिलिता नयना लम्बोदर || वासुकी नागा उदारावारा | घटता आवलुनी बाम्धिला ||२|| अति नाजुक पदकमला | रक्त-पुष्प आवडे दुर्वादाला || शंकर कथानाकी तवा कृपाकर | लाभावा ही विज~जपना ||३|| नामु माता 'रेणुका' भवानी | जी माहुर गदा निवासिनी || जिच्या दर्शानासा अवधूता मुनि | 'दत्त' येवुनी राहिला ||४|| त्या रेणुका कुलास्वामिनिसा | प्रार्थितो प्रेम अति आदरेसा || श्री शम्करास्वामी स्तोत्रासा | अभय द्यावे मजलागी ||५|| अवधूता निरंजन अधिकारी | भक्त जनाम्चे कैवारी || ' श्री स्वामी दात्तावातारी | अक्कालाकोता निवासी ||६|| तया पड़ी साश्ताम्गा वंदना | 'प्रसाद' करुना घ्यावा पूर्ण || दयानिधि हो अत्रिनाम्दाना | स्वामिनाथा गुरुराया ! ||७|| अल्लक निरंजन योगिराज | गौरिशाम्कारा महाराजा || तयाच्या लीलने स्तोत्रराजा | सहज सोपे होईल ||८|| तयासा हिमंदु , यवन भजति | अति आदरेसा पूजिती || टी ही श्रीगुरु कृपामूर्ति | 'कु~म्वारास्वामी' नामे प्रसिद्ध ||९|| गौरिशाम्कारा कु~म्वारास्वामी | बसुनी माजे अंतर्यामी || शम्करास्तोत्रासा आनंदा उर्मी| तेचा प्रेम उमताविती ||१०|| श्री शम्करास्वामी योगिराज | 'अवलिया' स्थितितिला महाराजा || महाराष्ट्र भुमिवारिला धर्मकाजा | रक्षान्यासा अवतरले ||११|| पुण्य पावना तो मुंबई इलाखा | नासिका जिल्हा , सताना तालुका ||'अम्तापुरा' नामे ग्रामे सुरेखा | इतिहास प्रसिद्ध ||१२|| ह्या अम्तापुराचे सान्निध्य | ' दावालामालिका' पीर प्रसिद्ध ||'हजरात' पूर्ण ते महासिद्ध | माहित सार्या बागालानी ||१३|| सुशीला कुटुम्बा अम्तापुरामाजी | सात्विक भक्त 'चिमनाजी' || अति आदरेसा श्री शिवा पूजी | करी somavaarI upavaasa ||14|| घरी नव्हते काहिचा दैन्य | पोती नव्हते पुत्र संतान || म्हणुनी पति-पत्नी खिन्न | काला क्रमिती उदास मानें ||१५|| तो तपस्या पला पावली | पार्वती शम्करासा बोलली, || "अवतार घ्या महिवारी | भक्त आपुला तारावया !" ||१६|| वदति 'साम्बा' भावानिला,| "तंव बोला पाहिजे खरा केला || प्रकातालो मी दावालामालिकाला | बालारुपा होवुना !" ||१७|| कार्तिका शुद्ध अश्तामिसा | शिवा धरी शिशुरुपासा || दावालामालिका सान्निध्यासा || अयोनि संभव ||१८|| चिमानाजिच्या स्वप्नासी || जौन संगति काशीवासी || "मी बालारुपा दावालामालिकासी | तवाग्रुही आना मजा ||१९|| तेथे व्याघ्राचे सानिद्ध्याता | खेलता असतो काव्याता || वाघिनिचे दूध भक्षिता | भागावितो क्षुधा माजी मी ||२०|| तरी तवा तेथे येवुनी | न घाबरावे वाघा लागुनी || मजसी आणावे तुजा सदनी | संतति होईला पुढे तुला !" ||२१|| चिमनाजी काठी जन लोकासा | ग्राम लोक कराती उपहास || "इसी स्वप्ने काम कोनासा | पड़ती आणि होती खरी ! ||२२|| नाही तुजसी पोती संतान | रात्रम्दिनी तेचा चिम्ताना || मग स्वप्नी तुज्या तेचा सिमटना | तुला भ्रम जाला त्याचा ||२३|| तो पुन्हा त्याचा दिनी रात्रीला || साक्षात्कार चिमानाजिला || "लागू नको जनामुखाला | तेथे येवुनी पाहि मजा "||२४|| पहाटे उठून चिमानाजिने | स्नान केले मौनापने || प्रेम पुजिले शिवासी मने | आला डावाला पिरापाशी ||२५|| तेथे व्याघ्राचे काव्यामता | पंचा वरुशाचे स्वरुपात || देखिले 'श्रीगुरु अवधूता' | आनंदला भक्तिराया ||२६|| जे कथिति स्वप्नी रात्रिसा | तिचा मूर्ति असे खासा || अश्रु दाटले लोचानासा | अष्ट भाव दाटले ||२७|| तेव्हा जाली आकाशवाणी | बोला उमटले त्याचे करनी || 'उछाला मजला त्वरित येथुनी | वाढवी गृही पुत्रवता' |२८|| साश्ताम्गा घातला नमस्कार | चिमानाजिने चरनावारा || व्याघ्र कावे पलाले दूर | हसती लीला नाटकी ||२९|| घरी आनुना भक्तारायाने | दाविले बाला काम्तेलागुना || तीजा पान्हा पुतला पाहुना | 'प्रासादिका बालम म्हणे माजे ||३०|| दातिले प्रेम उरी तिजला | मातृत्व कलाले मनाला || स्तानाशी लाविले बालाला | तोही लुछु लागला ||३१|| पति-पत्नीने सल्ला करुना हां शिवाव्रता प्रसाद जानुना || 'शंकर इसे नामाबिदान'| ठेविते जले विबुधा हो ! ||३२|| तेचा हे 'श्री शंकर' म्हानुना | पुधिला चरित्रासा अवधान | द्यावे प्रिया वाचक हो ! ||३३|| नाना लीला बालापनी | खेले कौतुके शुलपानी || माता-पिटा आनंदाने | कृति प्रेम सम्गोपना ||३४|| पुढे चिमानाजिसा संतान | जले शंकर कृपेकरुना || अदृश्य होती दयाघना | प्रगटती हिमालयी ||३५|| तेथे केदारेश्वरी वासा | बारा वर्षे केला खासा || प्रयागा त्रिवेणी सम्गामासा | राहिले वर्षा सव्वा ||३६|| तेथोनी आले 'महाराष्ट' देशी | अक्कालाकोता सान्निध्याशी || सोलापुर नामे शहराशी | येते जले लीलया ||३७|| 'दत्त' चौकाता 'शुभाराया' माथा | तेथिला महंता जनार्दना समता || रंगले होते भजन राम्गाता | राग होता 'शंकरा' ||३८|| तेव्हा प्रमुख दरावाजाता | 'अल्लाखा' इसी गर्जना होता || पाती जनार्दना बुवा तो | 'अवधूता' दृष्टी देखिला ||39|| manI aanaMda daaTalaa Paara | साश्ताम्गा घातला नमस्कार || 'श्री' चा धरुनी सव्य करा | आता मथाता आनियाले ||४०|| हसता मूर्ति मनोहारी | नयना भेदक आगलिचा खुमारी || अष्टावक्र रूपा-देहधारी | हाता अजानुबाहू ||४१|| तेथे राती काही मासा | कसोटी लावती जनुबुवासा || जैसा सोनार सुवार्नासा | तावुना सुलाखुना पारखे ||४२|| कधी वाढवी दाढी जता | कधी माम्दिला बंधी गोमाता || रत्ना पाचुम्च्या आम्गाथ्या कंथा | घाली गला स्वैच्स ||४३|| कधी प्~मता, कधी विजार | कधी छाती, कधी धोतर || कधी पीताम्बर, कधी दिगम्बर | एसा थाट जयाचा ||४४|| एकदा 'श्री'सा लहरा आली | बुवासा म्हणे, 'अक्कालाकोतासा चली'||४४|| माम्दालिही भरपूर निघाली | संगति मानसे चालीसा ||४५|| निघाले सर्वाचा बरोबर | 'श्री'ना आली लीला लहरा || म्हणे 'तिकितासा बुवा बरोबर | पैसे मी दिले आहे' ||४६|| घरोनी निजता-निजता | दोना रुपये बुवाचे हाता || गादिता बसल्यावारी सांगता | 'कोणी टिकिट घेवू नाका' ||॥४७॥|| भक्त महनती महाराजांना,| 'आमची तिकिटे आम्ही घेवुना' || तो सदगुरु महनती 'ना-ना' | टिकिट पैसे बुवापाशी ||४८|| जणू बुवा काही न बोलले | खिशातुना दोना रुपये काढले || जे होते श्रीम्नी घरी दिलेले | टिकिट घेतले अक्कालाकोताचे ||४९|| त्यातुना आता आने परता आले | ते खिशामध्ये टाकले || परता खिशातुना काढले | रुपये ते दोना ||५०|| त्यातुनाही आता आने परता आले | कम्दाक्तारा बुवासी बोले || ''सर्वाचा एकदम घ्या एकावेली | म्हणजे होइला सोईचे" ||५१|| तेव्हा महनती बुवा त्यास | 'हां वेगला खेला आहे खासा || शंकर स्वामिम्च्या लिलेसा | अमता:पारा नाही हो !' ||५२|| इसी चालीसा तिकितम | एकेका मोजुना घेतली नीता || 'दोना रुपये' लीलेची गोष्ट | कलाली सर्वासा 'श्री' महती ||५३|| टिकिट देणारा आनंदला | 'श्री' पदकी नातामास्ताका जाला || अगाधा म्हणे गुरुमौली लीला | नयनी देखिली प्रत्याक्ष्य ||५४|| इसी महामती अपराम्पारु | अक्कालाकोती आले हरु || महनती, 'स्वामी माजे गुरु | बार कारे जणू बुवा' || 'स्वामी' गुरु 'शंकर' चेला | तुम्हास ठोका तुमच्या लीला || आमुच्या मतिमम्दा बुद्धीला | कालने अवघदा असे ||५६|| कधी अमीरी, कधी पकिरी | एषा रीती पिरे त्रिपुरारी || तुम्हास ओलाखावाया खरी | कृपा तुमचीच पाहिजे !||५७|| कृपेसा पाहिजे उच्चा विचारा बाला | विचारात अध्यात्मा प्रबल || नातरी उड़ते पारा ताराम्बाला | सामान्य साधकाची ||५८|| एके वेला त्र्येबकाला | श्रीगुरु गेले विश्राम्तिला || रामभाऊ अकोलाकारा सदनाला | लोभा होता तयावरी ||५९|| ह्या रामभाउमना प्रेमा भरे | 'काका' महनती श्री आदरे || काकाही सत्वशिला वैदिक खरे | होते भक्त निकताचे ||६०|| 'श्री' हेचा साक्षात 'त्र्यम्बका' | त्यांना प्रत्यय होते अनेक || आणि इतरही ग्राम लोक | प्रभुसा 'त्र्य्म्बका' मानती ||६१|| रामभाउम्चा एक परम स्नेही | 'प्रभु' दर्शानासा आला पाहि || म्हणे.'प्रसाद द्यावा काही | स्वामी कृपा व्हावी हो !' ||६२|| तयासा महनती स्वामी शंकर | "मी प्रसाद देतो खरं || पाना तू न भक्शाना करणारा | उगा हत्ता करू नको" ||६३|| तो म्हणे, 'श्री' गुरु नाथा,' | प्रसादास्तु प्रसन्नता' || इसे असुनी मजसी महानता | तू खाणार नाही म्हानुना" ||६४|| शंकर स्वामी मनभरी हसले | चौकाता जौन परता आले || प्रसाद-पुडी देता म्हणाले, | "प्रसाद घे हां प्रसाद" ||६५|| विप्रे प्रसाद घेतला हर्षिता | वंदुनी गेला 'प्रभु' चरनासा | घरी जाताचा पाहिले पुदिता | प्रसाद काया म्हानोनी? ||६६|| 'मी' वैदिक, भिक्षुका थोरा दशाग्रम्थी असे मी ||६७|| हां अप्रिय, अभाक्षा विताला | दी कैसा हो वेदागाला ! || दिसलाचा मजला अमम्गाला | भंग भक्शाना करतांना' ||६८|| कचरा-पतिता पकली पुडी | शुद्ध करावी म्हणे देहाकुदी || करोनी पम्चागाव्य घदिघदी | घेता होता शुध्यर्था ||६९|| तेव्हा आले अकोलाकारा | "काया शास्त्रिबुवा चाललं बरम ?" || विप्र म्हणे, अहो वेदाचारा | आहे तुमच्या बुवाचा ||७०|| अंडे मला प्रसाद दिला | देता देता, होता बोलला || 'तू खाणार नाही म्हणाला' | हे इसे काया थावे? ||७१|| चावातालुना, वेदावुना प्रिया म्हणे | 'कचारापेतिता जौन पहाणे' उभयता पाती पुडी कराने | तो त्यात 'आंबे चारा'! ||७३|| पाम्धारे अंडे पिवाले जले | आम्ब्याचे ते स्वरूप ल्याले || काम आम्बेचा क्षणिका अंडे भासले | विप्र परीक्षा पहावया ? ||७४|| पजितिची होया ताराम्बाला | यास्तव कृपा पाहिजे प्रबल || म्हानाजेचा समजू शके हां गोम्धाला | तवा लीला मावेचा ||७५|| पुणे शहरात लश्कर | लाश्कारातिला एक महात्मा थोरा || 'हजरात बाबाजाना' पुणे सारं | ओलाखाते तयामना ||७६|| ही विदेही स्थितितिला बाई | म्हणे शम्करास्वामिसा म्हणे "आई" || 'श्री' हेचा 'अल्लाह' समजुन पायी | कुर्निसाता करी प्रेम ||७७|| बाबा जानाच्या प्रेमासाठी | लाश्काराता जाती 'जगजेठी' || तेथे लिम्बा तरु तलावती | बसती बाबा जाना संगे ||७८|| येल्लुबाई ही महानंदा | हिजसाठी श्री 'गोविंदा' || स्वरूप धरी 'आनाम्दाकम्दा' | राम्गेता दर्शाना दिले तीजा ||७९|| एका गृहस्थासंगे येल्लुबाई | बोलता बसली नवलाई || कृष्ण चरित्र अपूर्वाई | रंगे ल्म्गादा म्हानोनी ||८०|| श्रीकृष्ण देवा कैसा थाकदा | रंगे गोविंदा प्रभु हां लंगडा || तेव्हा 'श्री' प्रताप होई रोकडा | आले रंगता 'कृष्णरुपा' ||८१|| श्री शंकर स्वामी रंगता आले | बाला रंगले ! || बालकृष्ण रूपा धरी साजिरे पाहिले येल्लुबैने ||८२|| येल्लुबाई महान गैका | मिराजेच्या वाद्याता होती बैठका || विपुला संपत्ति पैसा अदाका | प्रसिद्ध गायिकेचा लौकिक ||८३|| तिचे पाहुना निष्ठा बाला | अवधूता श्म्करास्वामी दयाला || कृष्णरुपा धृति बाला | येल्लुबैचे सदनी ||८४|| सोलापुरी श्री शंकर असता | शुभाराया बुवाचे माथि तत्वता || 'श्रीपाद-श्रीवाल्लाभा' स्वरुपता | बाबा जक्कला दाविले ||८५|| या जक्कालाचे दात्तामाम्दिरा | 'श्री शंकर' स्वामीचा कृपाकर || भक्त बाबा जक्कालावारा | म्हानोनी दत्त दर्शाना जले ||८६|| लक्ष्मण रघुनाथ वाघोदाकारा | यांना पत्रे आमम्त्रना खरं || मजा भेतान्यासी ये सत्वर | नासिका ह्या क्षेत्रासी ||८७|| दर्शानासा लक्ष्मण जाता | एक मित्र संगति होता || पाया स्पर्शता गुरुनाथा | परिचय दिला मागील ||८८|| खानदेशी ग्रामी रावेर वस्ति | या रावेरी आमुची उपस्थिति || होती काही काला टी | 'का~म्वारास्वामी' या नामे ||८९|| मूल नाव "गौरिशाम्कारा" | राजाधिराज म्हणुनी 'का~म्वारा' || वाघोदाता आमुचे समाधि मंदिरा | कृपा आमुची तुमचे कुली ||९०|| संगति शंकर स्वामी अवधूता | मीचा 'कु~म्वारास्वामी हे सत्य || चिठ्ठी, खडावा माला समस्त | आहेत तवा गृही आमुची ||९१|| इसे साम्गुना साक्षा पताविली | मीचा समर्थ 'कु~म्वारा मौली' || भक्ताम्चिही खात्री पतली | सार्याचा खान्देशाच्या ||९२|| 'श्रीम'छे निस्सीम भक्तावारा | नामे बाबुराव रुद्र्कारा || पि.डबल्यू.दी. खात्याता कामावर |
होते प्युना म्हानोनी ||९३|| शंकर स्वामी त्यांचे सदनी | येता बहुत आनंदानी || जैसे श्रीकृष्ण परमात्म्यानी | जावे विदुर गृहासी ||९४|| स्वये तेथे चाहा करावा | आपना प्यावा आणिका वाटावा || 'प्रसाद रूपा' हां दुवा | घ्यावा प्रेम निजहस्ते ||९५|| एकदा 'श्रीम'नि सतो पेतावुनी | दोना कप मोजुना ठेविले पानी || चाहा करावा हां हेता मणि | तो घडले अघतिता ||९६|| महाराजासा शोधा लागुनी | माम्दाली आली गावातुनी || पंधरा-वीसा मानसे जमुनी | बसती पाताक्या पताकुर्यावारा ||९७|| 'श्री' महनती सर्वालागुनी | चाहा घेवू सर्व आपना || 'बाब्या' महनती दयाघना | कपबशा काढी वेगे ||९८|| बाशा चारा-दोना काढल्या | भराभरा आपुल्या हस्ते भरल्या || बाबुराव करावी पाठवल्या | जमलेल्या माम्दालिसा ||९९|| वीसा जनामना चाहा पुरला एकविसावा कप 'शंकर' प्याला || अन्नपुर्णा ज्याचे हाताला दासी म्हानुना राबते ! ||१००|| चकित जाली माम्दाली महान | चहाचे पातेले म्हणे किती लहाना? || एकविसा कप चाहा त्यातुना | केवी घडे हे अतार्क्य्या ! ||१०१|| मुक्काम असता नगराता | महाराजा म्हणाले भक्ताप्रता || 'जाऊ कान्होबासा भेतान्याप्रता | मधि पुण्य क्षेत्रासी' ||१०२|| भक्तावारे सत्वारे तयार केलि | एक बैलगाडी जुम्पाली || पराला सोबत खिचडी घेतली | अल्पोपहारा म्हानोनी ||१०३|| गादिता बहुत जाली भारती | शंकर महाराजा आनाम्दामुर्ती || स्वये वृशाभालागी हाकलाती | 'धुराकारी' होवुनी ||१०४|| 'श्री शंकर' बसले हाकालान्याला | वृशाभास्थाने वेगा घेतला || अर्ध्या तासात मधि क्षेत्राला | पोहचली भक्तामाम्दाली ||१०५|| गाड़ी सोडली पायथ्याशी | माम्दाली पोहोचली माम्दिरासी || अग्रभागी ते र्हुशिकेशी | होते शंकर महाराजा ||१०६|| आले मच्सिम्द्र समाधि समोर | सन्मुख धुनी असे थोरा || विजलेली दिवसांची पारा | नवनाथ कालातिला ||१०७|| त्या सुन्या धुनिसा आनाम्दानाम | लोक नामिती सश्रद्देनाम || गुरु मच्सिम्द्राची धुनी म्हानुना | लौकिक तिचा असे की ||१०८|| त्या धुनिपासी 'अवधूता' | शंकर स्वामी 'आदिनाथ' || 'अल्लाखा' इसी गर्जना करीता | तेव्हा धुनी पतली ||१०९|| नव्हते धुनिता काही काष्ठं | पत्ता पाहिली सर्वांनी स्पष्ट || आदिनाथ शंकराचे हे धारिश्त्य | योगबले असे हे ||११०|| अवघा समाज थक्का जाहला | पाहुना पेटलेल्या धुनिला ! || पुजारी त्वरित धावता आला | ओलाखिले म्हणे, "आदिनाथा !" ||१११|| 'श्री'सा गादिवारी बैसवुनी | कुर्निसाता केला पुजार्याम्नी || मच्सिम्द्र गुरु 'आदिनाथ' जानुनी | करी साश्ताम्गा दम्दवता ||११२|| 'श्री' खदखदा हसले मोथ्याम्नी | 'अल्लाखा' इसे पुन्हा गर्जोनी || अवस्था जाली 'तुरिया-उन्मनी' | परिचय देती शंकर ||११३|| "मई कैलासका रहनेवाला हु~म | मेरा नाम हे शंकर || दुनियाको समजने आया हु~म | कराले कूचा अपना घर ||११४|| माज्या बाह्याम्गाला भ्युलू नाका | सिद्धिच्या नाडी लागू नाका || निज र्हदायी मला ओलाखा | कोना तो? कोठिला मी? ||११५|| या दुनियेत किका समता | निरानिराले पंथी वावरता || परी आमचे गुदा बहुत || सामान्याते उकालेना ||११६|| जयासा आत्मप्रचिती आली | गुरुकृपेने कहना पतली || त्याची माजी गट्टी जमाली | त्यास करी मी 'पहु~मचा हुआ' ||११७|| भक्त बाबा प्रधानाचा | इतिहास वाचावा साचा || त्यास आत्मप्रचितिचा | अनुभव आला गुरुकृपे ||११८|| जगती प्रसिद्द ज्याचे नाट्य | बाला गंधर्व नामे प्राकट्य || त्याचे र्हदायी सातत्य | शंकर स्वामी आनंदा कामदा ||११९|| हे बालागाम्धार्वा गानागापुरी | पहावया गेले दात्तास्वारी || दर्शाना घेउन मथाभीतरी | परता आले स्टेशनाला ||१२०|| सायाम्काली गाड़ी एक | तिचीही पडली वेलेता चुका || त्यामुले आवेली अचूक | मुक्काम जाला स्तेशानावारी ||१२१|| बरोबरी माम्दाली आता-दहा | बसती वेतिम्गारुमामध्ये पहा || सकालाचे वाजतिला जेव्हा सहा | एसा टैम होता गाडीचा || १२२|| उपाशिचा बिकाने सोडले | प्रवासाचे सर्व वाहन थांबले || भुकेपोतिचा सारे लावंदाले | 'हरी-इच्चा' म्हानोनी ||१२३|| आसपास तपासा केला साचा | घरगुती त्या खानावालिचा || किंवा एखाद्या हातेलिचा | अल्पोपहारास्तावा ||१२४|| परी नाही जाली सोया | उपासी गंधर्व नारायानाराया || मध्यरात्रिसा शंकर सदय | लीला कृति अतर्क्य ! ||१२५|| मास्टर कृष्णा उठुना बसले | समोर त्यांना दुकान दिसले || पुरी-बताता भाजीचे भले | एकाचा व्यक्ति मालका चाकर ||१२६|| त्यांनी नारायानारावासा हाकारिले | सर्वासा जोपेतुना उठवले || 'काम म्हणे निजता भुकेले?' | 'समोर सोया असुनी' ||१२७|| गेले सारे हातेलाता | मालका बोलले हसता हसता || 'आलू-भाजी पुरी सारेचा | आहे की गरमागारमा'||१२८|| कोणी अच्सरा कोणी पावशेर | भक्शुना भागाविती क्षुधा थोरा || भोजन येठेच्चा जालेवारा | गंधर्व विचारती "बिला किती?" |१२९|| तेव्हा मालका म्हणाले हासुना | "दयाकी पैसे उदैका आनुना !" || माम्दाली पोताभारा जेवुना | निद्रिस्ता जाली सुस्तिने ||१३०|| माम्दाली सकाली उठुना पहाता | रात्रीचे होटेल कुठे होतं || तपासा केला त्यांनी बहुत | तरी काही उकाला पड़ना ||१३१|| परता आले सोलापुरी | भेटले श्री शंकर त्रिपुरारी || नमस्कार करिता सत्वरी | महनती 'बिला दे माजे!' ||१३२|| "निर्जन वस्तिता मुक्कामाला | तुम्ही उपाशिचा होता निजला || कलावाला दतिला मनिला | बसलो दुकान लावुन ||१३३|| बिला आमुचे हे द्यावे | प्रति गुरुवारी भजन करावे || पायात चाल बाम्धावे | दातावे प्रेम भजनी ||१३४|| येइला तुम्हा त्याची प्रचिती | होइला माजी वाचानापुर्ती!' || गंधर्व भजन सर्वश्रुती | प्रसिद्द आहे लोकाता ||१३५|| एषा गुरूच्या नाना लीला | काही काला तमाशाही केला || दगडू साली तमासगीर भला | होता 'श्रीम'च्या समवेता ||१३६|| ही गुरुमुखाची माहिती | दक्षिणा घेतली 'श्रीमाम्ताम्हाती' | शेवाताच्य्य्या बाजिरावाची कारकिर्दाती | पाहिली होती 'श्रीम'नि ||१३७|| सर्कशिता कामा केले | 'अश्ताम्गयोगा' सिद्ध भले || शंकर महाराजा योगबले' करुना दावाले प्रेक्षकाता ||१३८|| कधी मुंबई कधी नासिका, पुणे | कधी नगर नागपुर जाने || आखिला भारती सदा पिराने | वायुचिया गतिपरी ||१३९|| एकदा दत्तात्रय अभ्याम्करामना | 'श्रीम'नि सव्य हाती धरिला || पिराविले चारी धाम यात्रेला | एक प्रहार माजारी ||१४०|| बहुत कौतुक करीता त्यांचे | म्हणे 'हे लेकरु प्रिया आमुचे' || पड़े अभंगा भजन त्यांचे | एकटी त्यांचे श्रीगुरु ||१४१|| स्वत:ही गाती रागरागिनी | स्पष्ट सुरेला ताना मारोनी || बोलता बोबडे बोलनी | कधी हिंदी वा मराठी ||१४२|| कधी ओधावे सिगरेटचे जुरके | मद्य प्राशाना अमृता पीके || मतारा-खिचडी कम्दार्घा भजे टी | आवडीने भक्शाना करी ||१४३|| हासंयाचे प्रकार थोरा | स्मितापासुना सात घर || चालने वाकडे-तिकडे पारा | पोरावयाचे भासती ||१४४|| इसे मौली कार्य करीता | समाधि घ्यावा हां उपजला हेता || केकता उमर्याशी जावुना त्वरित | स्व:हाकारा कराविला ||१४५|| स्व:हाकारा करुनी आले त्वरित | शम्करास्वामी 'आदिनाथ' || पवित्र आशा या पुण्य नगरिता | 'सम्जिवना' समाधि घ्यावया ||१४६|| केला खिचडीचा प्रसाद | स्व:हस्ते वातीला अमोला || महनती पुढे हे 'सगुण' दुर्लभा होइला तुम्हाशी ||१४७|| पस्तिसा वर्षाचे नंतर | हां ग्रहयोग जुलुना येतो खरं || समाधि घेती योगीवर || याचा समायी आनंदे ||१४९|| इ.सा १९४७ साली | शुद्ध अष्टमी वैशाखातली | प्रात:काली शंकर मौली | निरंजन रूपा जहाली ||१५०|| सोमवारी पहिला प्रहार | निर्गुण रूपा जले योगीवर || भक्त समाज हलाहलाला पारा | सारेचा पुणे नगर ||१५१|| गावोगावी पसरली वार्ता | 'श्रीम'च्या समाधिची तत्वता || अखेर तय्या सगुण दर्शानाकरता | लोटला बहु समुदाय ||१५२|| धनंजय नाडी चालु होती | नेने देही उबा अति || उमजेना भक्तासा पडली भ्रांति | योग्याचे हे कलेवर ||१५३|| हारा,पुले,तुलशी,बुक्का | मिरावानुका निघाली भव्य देखा || नाम-गजरा भजने अनेका | समाज दातिला थोरा ||१५४|| इसे मिरावता आणिले | मालापानिचे मल्याता || इथे समाधि घ्यावी इसे मनाता | होते श्री महाराजांच्या ||१५५|| म्हानोनी त्याचा जागेवारी | सामाद्हिसा खोदली गारी || पुले, हारा 'श्रीम'च्या अम्गावारिला काधियेला विबुधाहो ! ||१५६|| आधीचा गुलाला भला | भक्तावार्गे होते उधालिला || 'श्री' देहाची अखेरची लीला | दिसली 'हनुमंता' रुपे ||१५७|| मुख्या प्राण साक्षात मारोती | कलियुगे रहाटे माना वारी टी || या स्वरुपासा माजे अमति | आत्मतेजा माजे असे ||१५८|| स्वामी निष्ठां, शक्ति, बलादाम्दा | उत्सुकर्ता शौर्य प्रचंडा || ज्याच्या भये पापा उदाम्दा | धड़धादावती ||१५९|| इसे तीन मिनिट पर्यमता | श्री देही अम्जनिसुता || रूपा दावी भक्ताप्रता | आपुल्या सहजलिले ||१६०|| मारोती हां चिरंजीव देवता | सारेचा पंथी तिजसी भजता || ह्याचा स्वरूपी मी तत्वता | राही कलियुगी ||१६१|| भक्तजन जयजयकार करुना | हां योगिराज आनाम्दाघना || समाधिता ठेविला नयूना | माली महाराजा स्वहस्ते ||१६२|| वारी मीठा, बेला, अर्घदा, तुलशी | रासिल्या पार्थिव देहावारती || समाधि घेतली एषा रीती | 'लहरी लालाने' ||१६३|| या समाधि स्थानावर | कृपामथा आहे थोरा || बहुत कामही पुढे होणारा | श्री शंकर कृपे ||१६४|| आता समाधि स्थानावारी | पादुका उत्तम कूकती साजरी || भव्य मूर्ति संगमरवरी || वाते बहुत प्रेमाला ||१६५|| अनेक वेगावेगाल्या तसबिरी || प्रत्येकाता निरानिराली केबी खरी || पोशाखाही त्यांचे त्याचापरी | वेगावेगाल्या प्राम्तिचे ||१६६|| तेथे प्रसन्ना अमता:करना होतं | वासनेची कटुता जलाता || मूर्तीच्या उग्र दृष्टिप्रता | नजारा न आपली थाम्बे ||१६७|| वर्शाभाराची एकतारी वारि व्हावी भक्ताची मथाभीतरी || त्याची सर्व जबाबदारी | पाली माजा 'गुरुनाथा' ||१६८|| पुन्यतिथिचा अमुपा भंडारा | पालखी निघे साम्जवेला || एसा मासिक अश्तामिसाही सोहला | होतो मथाता नियमाने ||१६९|| या स्तोत्राचे पारायण | शंकर स्वामी प्रतिमा पूजन || करावे बिल्वादाला समर्पण | रक्षी रक्षी त्यास गुरुनाथा ||१७०|| व्यापार, धंदा उत्तम चालावा | नौकारिता काही वादा व्हावा || उत्तम कोर्ट निकाला यावा | यासाठी पारायण चालीसा ||१७१|| लग्न व्हावे, रोग जावे करनी पीडा सम्बम्ध नासावे || त्याने हे चरित्र गावे | एकशे आता वेळेला ||१७२|| जयासा नाही पुत्र संतान | तयाने नित्यनेमे वर्शभारा पूर्ण || श्रद्देने करावे पारायण | इच्चापुर्ती होइला हो ||१७३|| याचा नित्य वाचनाने | आत्मज~जाना वाकाकाकाराने || सहज साक्षात्कार साधने | किमया या स्तोत्राची ||१७४|| शंकर भक्त उपासनी | नामे श्रीकृष्ण जगन्नाथ म्हणुनी || त्याने केलि विनवणी | हे स्तोत्र लिहावाया || श्री गुरुनाथा प्रत्यक्षा आले | तीन मिनितापर्यमता बसले || कवित्व माजे जागृता केले | लीला सामर्थ्य योगे ||१७६|| नव्हे हो हे माजे बोला | वदविता कु~म्वारास्वामी दयाला || त्याचेचा इच्सने हे स्तोत्र केवल | घडली सेवा 'श्रीगुरुची' ||१७७|| माघमासी पौर्निमेसा | सोमवार हां पुण्य दिवस || स्तोत्र गेले कलासासा | १९८२ ला || १७८|| आईटीआई श्री शंकर स्तोत्र | वाचक करो आनंदी सर्वत्र || श्रद्घा युक्ता हे बिल्वपत्र | म्हणे पुरुशोत्तामात्मजा ||१७९||


--: आईटीआई शाम :--
|| श्री स्वामी समर्थ ||
|| श्री कु~म्वारास्वामी गौरिशाम्करा ||



||श्री जिवानामाहाराजा-वाघोदाकारा||

शबर मंत्र

ॐ नमो आदेश गुरु की. ओम्कारे आदि-नाथ, उदय-नाथ पारवती. सत्य-नाथ ब्रह्म. संतोष-नाथ विष्णुः, अचल अचम्भे-नाथ. गज-बेली गज-कन्थादी-नाथ, ज्ञान-परखी चौरंग्गी-नाथ. माया-रूपी मच्छेन्द्र-नाथ, जती-गुरु है गोरख-नाथ. घाट-घाट पिंडे व्यापी, नाथ सदा रहें सही. नवनाथ चौरासी सिद्धों की दुहाई. ॐ नमो आदेश गुरु की..”

ॐ शिव गोरक्ष